توسعه قرصی که چندین دوز دارو در دل خود دارد
وب کنفرانس: تعدادی از بیماریهای رایج نیاز به زمان بندی دقیقی در مصرف داروها دارند. حالا، یک کپسول قابل تنظیم که در دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو مهندسی شده است، می تواند به لطف یک سیستم رهاسازی مرحله ای منحصر به فرد، برنامه های پیچیده دوز مورد مصرف دارو را ساده کند.
به گزارش وب کنفرانس به نقل از ایسنا، در سالیان اخیر، تحقیقاتی انجام شده است که میزان مصرف برخی مواد را برمبنای ساعات زیستی بدن ما که به عنوان ریتم های شبانه روزی نیز شناخته می شوند، تحلیل و بررسی می کند. به عنوان مثال، سال گذشته، یک مطالعه نشان داد که افراد سحرخیز که داروهای فشار خون خودرا در ساعات اولیه روز مصرف می کردند و افراد شب زنده دار که آنها را پیش از خواب مصرف می کردند، خطر کمتری برای حملات قلبی غیرکشنده داشتند. یک مطالعه قبلی نشان داد که مصرف داروهای ضدالتهاب در شب در مقابل بامداد می تواند مانع بهبودی شود. حتی زمان اضافه کردن شکر به قهوه روزانه نیز بر اثرات کافئین نوشیدنی تاثیر گذاشته است.
به نقل از نیواطلس، با این وجود، رعایت هر نوع دوز روزانه ای می تواند دشوار باشد و به ویژه برای افراد مسن که گاهی اوقات با زوال شناختی دست و پنجه نرم می کنند. کپسول جدید دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو می تواند تا حد زیادی به کمک و افزایش بالقوه اثربخشی تعدادی از داروها کمک نماید.
پژوهشگران برای ساخت آن، کپسولی با بخش های مختلف که توسط موانع تولید شده از پلیمر حساس به pH جداسازی شده است، مهندسی کردند. این پلیمر از موانع در مقابل اسید معده محافظت می کند و پژوهشگران می گویند با تغییر ضخامت موانع مختلف، می توان زمان آزاد شدن داروها در بخش های مختلف را کنترل کرد.
کل کپسول با یک لایه محافظ از سلولز گیاهی پوشانده شده است که در حقیقت در معده حل می شود. بدین سبب برای داروهایی که بهتر است بلا فاصله آزاد شوند، لایه اول می تواند توسط موانع محافظت نشود و هنگامی که پوسته بیرونی حل می شود، آزاد شود.
اگر این برای یک قرص نسبتا کوچک کافی نبود، مهندسان آن لایه بیرونی را با ذرات منیزیم ریز نیز آغشته می کردند که دو عملکرد دارد. وقتی این ماده آزاد می شود، جریانی از حباب های هیدروژن به وجود می آورد که به پراکندگی سریع تر داروی اول کمک می نماید. بعد از آن، منیزیم به خنثی کردن اسید معده کمک می نماید که می تواند مانع pH را برای آزاد کردن داروی دوم تغییر دهد.
برای آزمایش این کپسول، پژوهشگران آنرا با سه دوز رنگی از داروی پارکینسون پر کردند. در وضعیت شبیه سازی شده معده، آنها توانستند ببینند که دوز اول به همراه ترکیبات منیزیمی به سرعت آزاد می شود، در صورتیکه دو محفظه دیگر موجب آزادسازی تدریجی تر دارو در طی زمان شدند.
استفاده از داروی پارکینسون یک تصمیم تصادفی نبود. پژوهشگران می گویند حفظ سطح مناسب آن در طول روز می تواند به بیماران در مدیریت علائمشان کمک زیادی کند.
نویسنده اول این مطالعه، می گوید: اگر سطح دارو خیلی پایین بیاید، بیماران گرفتار لرزش و سایر علایم حرکتی می شوند. اما اگر بتوانیم آن سطح را ثابت نگه داریم، می توانیم به حفظ ثبات حرکت بیمار نیز کمک نماییم. کپسول ما پتانسیل تضمین این ثبات را در طول روز دارد و بدین سبب بیماران نیاز به نگرانی در مورد زمان بندی دقیق هر دوز ندارند.
این کپسول می تواند به بیماران دچار بیماریهای قلبی عروقی کمک نماید، به عنوان مثال، یک دوز آسپرین را در صبح، یک بتا بلاکر را در پس از ظهر و یک داروی کلسترول را در شب آزاد کند.
پژوهشگران قصد دارند روی راه هایی برای طراحی کپسولی کار کنند که بالاتر از یک روز دوام بیاورد. آنها همین طور قصد دارند بررسی نمایند که آیا می توانند کپسولی طراحی نمایند که بتواند داروها را در دستگاه گوارش در فواصل بیشتری آزاد کند یا خیر.
منبع: webmeet.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب