با تلاش محققان كشور صورت گرفت
افزایش مقاومت به خوردگی و سایش فولاد با نیتروژن دهی پلاسمایی
وب کنفرانس: پژوهشگران کشورمان موفق شدند با نیتروژن دهی پلاسمایی فولاد، در امتداد افزایش مقاومت به خوردگی و سایش آنها برای کاربردهای مختلف بهره ببرند.
به گزارش وب کنفرانس به نقل از ایسنا، سید صابر میرحسینی، دانش آموخته دکتری مهندسی مواد و مجری طرح «رفتار سایشی پوشش کامپوزیتی الکترولس نیکل- بور-نانو الماس (Ni-B-Nano Diamond) نیتروژن دهی پلاسمایی شده روی فولاد AISI 4140 » که آنرا با راهنمایی دکتر فرزاد محبوبی عضو هیات علمی دانشکده مهندسی مواد و متالورژی دانشگاه صنعتی امیرکبیر به عاقبت رسانده است، اظهار داشت: امروزه باتوجه به پیچیدگی کاربردهای قطعات مختلف در صنعت، نیاز به فرآیندهای چندگانه برای تولید یک قطعه امری اجتناب ناپذیر است.
وی با اعلان اینکه ازجمله مهم ترین عملیات تکمیلی که به طور معمول به عنوان پروسه نهایی به هنگام تولید یک قطعه به انجام می رسد، اصلاح خواص سطحی با عملیات مهندسی سطح است، اظهار داشت: هدف مهندسی سطح این است که فناوری های مختلف را بطور مقتضی تغییر داده تا به خاصیت های موردنظر سطح در طراحی برای یک کاربرد خاص برسد، بطوریکه ازلحاظ کیفیت و قیمت بسیار مفید و مؤثر باشد.
به گفته ی ایشان، یکی از پرکاربردترین روش های اصلاح سطح در صنعت، به ویژه صنعت کشور ما پروسه آبکاری و یکی از روش های مرسوم آبکاری روش الکترولس نیکل است که توانایی ایجاد پوشش دهی سطوح هادی و عایق و تشکیل پوشش های پیوسته و با ضخامت یکنواخت را دارد.
وی با اشاره به مشکلات این پوشش ها، اظهار داشت: از مشکلات این پوشش ها سختی و مقاومت به سایش پایین آنهاست؛ بدین سبب در این پروژه، برای نخستین بار جهت ارتقای خواص سایشی و تریبولوژیکی پوشش های کامپوزیتی نیکل-بور، از ذرات نانو الماس با سختی بالا به عنوان تقویت کننده و روش عملیات حرارتی نوین نیتروژن دهی پلاسمایی استفاده شد.
محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر اظهار داشت: این پوشش ها، کاربردهای مختلفی در صنایع شیمیایی، صنایع غذایی، هوافضا و اتومبیل سازی، ابزارهای برش، قالب سازی و صنایع تسلیحاتی دارند.
وی اشاره کرد: هدف اصلی این پروژه دستیابی به پوشش های الکترولس نیکل- بور تقویت شده با ذرات سخت نانو الماس و نیتروژن دهی پلاسمایی شده با رفتار سایشی مطلوب بود که با بهینه سازی پروسه و ساخت نمونه ها در غلظت ها و زمان های مختلف، مقایسه شد و آزمون آنها با یکدیگر، نمونه بهینه از نظر زمان، غلظت و قیمت بود.
بگفته میرحسینی، همه این موارد منجر به ارتقا و بهبود خواص پوشش، کاهش قیمت تولید پوشش، کاهش زمان تولید، امکان مقیاس پذیری و تکرارپذیری شد.
وی اشاره کرد: در صورت کسب حمایت های لازم و فراهم بودن شرایط امکان تجاری سازی این محصول وجود دارد و می توان گامی بلند در راستای بومی سازی این محصول برداشت.
وی اظهار داشت: از آثار این تحقیق می توان جهت ادامه تحقیقات و پژوهش های ارتقای خواص پوشش های آبکاری استفاده نمود. همین طور می توان در عرصه فناوری سطح و پوشش قطعات به کاربرده شده در صنایع مختلفی همچون صنایع شیمیایی، صنایع غذایی، هوافضا و اتومبیل سازی، ابزارهای برش، قالب سازی و صنایع تسلیحاتی بهره برد.
منبع: وب كنفرانس
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب